solicitudo

sollĭcĭtūdo ( sōlic- ), ĭnis, f. [sollicitus, II.], uneasiness of mind, care, disquiet, anxiety, solicitude (class.; used equally in sing. and plur.;

syn.: aegritudo, dolor, anxietas): sollicitudo aegritudo cum cogitatione,

Cic. Tusc. 4, 8, 18:

quibus nunc me esse experior summae sollicitudini,

Plaut. Mil. 3, 1, 77:

istaec mihi res sollicitudini'st,

Ter. Phorm. 4, 1, 22:

aliquem afficere curā et sollicitudine,

id. ib. 2, 4, 1:

vita vacua metu, curā, sollicitudine,

Cic. Rep. 3, 16, 26; id. Tusc. 1, 40, 96:

sollicitudo animi,

id. Clu. 18, 51:

sollicitudinem falsam mittere,

Ter. Heaut. 1, 2, 3:

sed dices, me ipsum mihi sollicitudinem struere,

Cic. Att. 5, 21, 3:

ne tu me sollicitudine magnā liberaris,

id. ib. 6, 1, 11:

duplex nos afficit sollicitudo,

id. Brut. 97, 332:

tibi sollicitudinem adferre,

id. Fam. 9, 17, 3:

sollicitudinem sustineo,

id. ib. 10, 4, 4:

quaenam sollicitudo vexaret impios sublato suppliciorum metu?

id. Leg. 1, 14, 40:

sollicitudine provinciae urgebamur,

id. Att. 6, 5, 3:

te torquerier omni Sollicitudine districtum,

Hor. S. 2, 8, 68; cf. Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2 et saep.— Plur., Ter. And. 4, 1, 27; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Fin. 1, 16, 51; id. Div. 2, 72, 150; id. Att. 1, 18, 2; Hor. C. 1, 18, 4; id. Epod. 13, 10.—Prov.: amor otiosae causa est sollicitudinis, Publ. Syr. v. 34 Rib.—

(β).

With gen. obj.: nuptiarum, Ter. And. 1, 5, 26:

gemmarum,

i. e. care lest they be broken to pieces, Plin. 33, 1, 6, § 25.—

II.

Transf., care, forethought, duty, responsibility (late Lat.):

cursūs vehicularis,

Dig. 50, 4, 18:

sollicitudinem cursualem agere, Cod. Th. 6, 29, 7: castella quae sollicitudo pervigil veterum per opportunos saltus erexit,

Amm. 14, 8, 13.